لَنْ تَنَالُواْ الْبِرَّ حَتَّى تُنفِقُواْ مِمَّا تُحِبُّونَ وَمَا تُنفِقُواْ مِنْ شَىءٍ 92 آل عمران (3)
هرگز به نیکى (مقام نیکوکاران) دست نمى‌یابید، مگر از آنچه دوست دارید، (در راه خدا) انفاق کنید
- در مکتب اسلام، هدف از انفاق تنها فقرزدایى نیست، بلکه رشد انفاق کننده نیز مطرح است. دل کندن از محبوب‌هاى خیالى و شکوفاشدن روح سخاوت، از مهم‌ترین آثار انفاق براى انفاق کننده است. «لن تنالوا البرّ»
- سعادتِ فرد در سایه نگاه اجتماعى و کریمانه اوست. «لن‌تنالواالبرّحتّى‌تنفقوا»
- بهترین چیز دوست داشتنى براى انسان «جان» است. پس شهدا که جان خود را در راه خدا مى‌دهند، به بالاترین مقام بِرّ مى‌رسند. «تنفقوا مما تحبّون»
- آنچه را که خود دوست مى‌دارى انفاق کن، نه آنچه را که بینوایان دوست مى‌دارند. زیرا ممکن است فقرا از شدّت فقر، به اشیاى ناچیز نیز راضى باشند. «ممّا تحبّون»، نه «ممّایحبّون»
- در انفاق، اصل کیفیّت است، نه کمیّت. تنها بخشى از آنچه را دوست دارى، انفاق کن. «ممّا تحبّون»؛ مهم انفاق است حتّى اگر اندک باشد. «و ما تنفقوا من شى‌ء» آرى یک برگ زرد روى آب، مى‌تواند کشتى صدها مورچه شود.
- محبّت به مال در نهاد هر انسانى هست: «ممّا تحبّون» آنچه خطرناک است، شدّت محبّت است که مانع انفاق شود. «و انّه لحبّ الخیر لشدید» 8 عادیات (100)
